ជីវិតពលករ

នៀម បានចេញ ចូលធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់ អស់មួយជីវិតទៅហើយ តាំងពីគាត់នៅកូនក្មេង។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ស្លាប់ នៅពេលនាងមានអាយុទើបតែ 8 ឆ្នាំដោយបន្សល់ទុកកូនស្រី 7 នាក់និងកូនប្រុសម្នាក់ទៀត។ “យើងក្រីក្រណាស់ហើយប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំមិនមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសិក្សារបស់ខ្ញុំបានទេដូច្នេះខ្ញុំត្រូវឈប់រៀន” ។

លោកស្រី Morb Neam

រឿងរ៉ាវរបស់នៀម

ម៉ប នៀម ជាស្ត្រីអាយុ 37 ឆ្នាំបានក្លាយទៅជាពលករចំណាកស្រុកអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ។ គាត់បានធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់ ពេញមួយជីវិតរបស់នាង ទៅហើយ ចាប់តាំងពីគាត់នៅកូនក្មេងមកម៉្លេះ។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានស្លាប់ចោល តាំងពីពេល នាងមានអាយុ 8 ឆ្នាំ​មកម្ល៉េះ ដោយបន្សល់ទុកកូនស្រី 7 នាក់និងកូនប្រុសម្នាក់ទៀត។ បន្ទាប់ពីឪពុកម្តាយរបស់នាងបានស្លាប់ទៅ នៀម បានចាកចេញពីភូមិរបស់គាត់ នៅបន្ទាយមានជ័យ ហើយបានផ្លាស់មករស់នៅជាមួយបងស្រី។ “យើងក្រីក្រណាស់ហើយប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំមិនមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសិក្សារបស់ខ្ញុំបានទេដូច្នេះខ្ញុំត្រូវតែឈប់រៀន” ។

នៀម មានអាយុទើបតែ 12 ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ នៅពេល ដែលនាងបានទៅប្រទេសថៃ ដើម្បីស្វែងរកការងារតាមរដូវកាល។ នៅស្រុកគេឯណោះ នាងបានធ្វើការជាមួយប្អូនស្រីរបស់នាង នៅក្នុងកសិដ្ឋានដាំដំឡូងមី ចំការអំពៅ និងវាលស្រែ។ ពួកគេទទួលបានកម្រៃត្រឹមតែ 100 បាតក្នុងមួយថ្ងៃ (3 ដុល្លារ) ។ នៀម និងប្អូនស្រីរបស់នាង នៅតែធ្វើការនៅប្រទេសថៃតាមបណ្តោយព្រំដែន រហូតដល់ នៀម មានអាយុ 15 ឆ្នាំ។ មិនយូរប៉ុន្មាន នៀម ក៏បានត្រលប់ទៅភូមិរបស់នាងវិញ ហើយបានរៀបការជាមួយកសិករក្នុងភូមិម្នាក់។

ជាអកុសល ដោយសារការប្រមូលផលមិនបានល្អ និងលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុមិនអនុគ្រោះ គ្រួសារមិនមានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពបាន។ ប្តីរបស់គាត់ ក៏បានសម្រេចចិត្ត ធ្វើចំណាកស្រុកទៅប្រទេសថៃ ដើម្បីធ្វើការជាកម្មករសំណង់ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងនាមជាពលករចំណាកស្រុក គ្មានឯកសារ គាត់រកបាន 320 បាតក្នុងមួយថ្ងៃ (9/10 ដុល្លារអាមេរិក) ហើយការងាររបស់គាត់គឺមិនស្ថិតស្ថេរនោះដែរ។

នៀម មានកូនពីរនាក់គឺ៖ កូនប្រុសម្នាក់ និងកូនស្រីម្នាក់។ “ខ្ញុំមិនអាចទ្រទ្រង់ ក្នុងការបង់ថ្លៃសាលារបស់កូនរបស់ខ្ញុំបានទេ ដូច្នេះខ្ញុំក៏យកគាត់ទៅប្រទេសថៃ ជាមួយ នៅឆ្នាំ 2014 ដោយឳ្យវានៅជាមួយខ្ញុំ ដោយធ្វើការក្នុងចំការ។ នៅពេលនោះគាត់មានអាយុ 15 ឆ្នាំហើយ។ ក្នុងនាមជាពលករ គ្មានឯកសារ យើងទទួលបានពី 220 ទៅ 280 បាតក្នុងមួយថ្ងៃ (7-8 ដុល្លារ) ។

មិនយូរប៉ុន្មាន នៀម បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ មិនអាចបំពេញការងារបានទៀត ហើយនៅទីបំផុតនាង ត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារ។ ដោយគ្មានការងារថ្មី ម្តាយកូនពីរ បានសម្រេច ចិត្តត្រលប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញ ដើម្បីព្យាបាលជំងឺ ហើយទុកកូនប្រុស ជាមួយប្ដីនៅទីនោះធ្វើការ។ នាងបាននៅផ្ទះដើម្បីថែរក្សាកូនស្រី និងធ្វើស្រែបន្តិចបន្តួចលើដីស្រែរបស់ខ្លួន។

ជាអកុសល ជីវិតរបស់នាងត្រូវបានទទួលរងគ្រោះម្ដងទៀត ដោយលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ៖ គ្រោះរាំងស្ងួតបានប៉ះពាល់ដល់ការប្រមូលផលរបស់នាង។ លើសពីនេះទៀត បរិមាណអង្ករតិចតួចដែលនាងបានដាំដុះមានតម្លៃទាប នៅលើទីផ្សារ។ ជាថ្មីម្តងទៀតជម្រើសតែមួយគត់របស់ នៀម គឺធ្វើចំណាកស្រុក។ ដូច្នេះគាត់បានវិលត្រឡប់មកប្រទេសថៃនៅឆ្នាំ 2016 ដើម្បីធ្វើការនៅការដ្ឋានសំណង់មួយ​ កន្លែង។

ស្ថានភាពរបស់នាងកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅៗ។ នៀម បានធ្វើការរយៈពេលបួនខែប៉ុន្តែនាងមិនបានទទួលប្រាក់ខែទេ។ គាត់បានរកការងារថ្មីជាមួយថៅកែថ្មី ប៉ុន្តែប្ដីរបស់គាត់បានសុំឱ្យនាងត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ នៀម បានវិលត្រឡប់ទៅភូមិរបស់នាងវិញនៅប្រទេសកម្ពុជាដើម្បីថែរក្សាកូនស្រីរបស់នាងហើយនៅក្នុងឆ្នាំ 2016 លោកស្រីបានចូលរួមជាមួយមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីស្រ្តីមានវិបត្តិ ដើម្បីក្លាយជាទូតសុឆន្ទៈសង្គមនៃគម្រោង MIGRA ACTION ។ ប៉ុន្តែនៅខែមីនាឆ្នាំ 2018 ដោយសារស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុ នាងបានចាកចេញពីផ្ទះហើយនាងបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅប្រទេសថៃម្តងទៀតដើម្បីស្វែងរកឱកាសការងារប្រសើរជាងមុន។

 

សូមអានបន្ថែមអំពីស្ថានភាពរបស់ពលករចំណាកស្រុកកម្ពុជា នៅក្នុងប្រទេសថៃ